„Gazeta Polska” — pomiędzy tygodnikiem opinii a tabloidem
Słowa kluczowe:
„Gazeta Polska”, tabloidyzacja, tygodniki opiniiAbstrakt
W artykule analizie pod kątem tabloidyzacji poddano prawicowy tygodnik opinii, „Gazetę Polską”. Przeglądem objęto numery, które ukazały się w 2020 roku. Uwaga autora skupiła się na pięciu wyznacznikach tabloidyzacji: potoczności, emocjonalizmie, sensacjonalizmie, personalizacji oraz wizualizacji. Badanie pozwoliło stwierdzić, że omawiany periodyk spełnia wszystkie wyznaczniki tabloidowości. Przeprowadzona analiza wpisuje się we współczesną debatę nad postępującą tabloidyzacją tygodników opinii.
Bibliografia
Bauer Z., „Twój głos w Twoim domu”. Cztery typy tabloidyzacji, [w:] Oblicza komunikacji 3. Tabloidyzacja języka i kultury, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław 2010.
Bartmiński J., Styl potoczny, [w:] Potoczność w języku i kulturze, red. J. Anuszkiewicz, F. Nieckula, Wrocław 1992.
Burger H., Mediensprache: eine Einführung in Sprache und Kommunikationsformen der Massenmedien, Berlin – New York 2005.
Höke J., Sun vs. Bild. Boulevardpresse in Grossbritannien und Deutschland, Saarbrücken 2007.
Kępa-Figura D., Językowe wymiary tabloidyzacji — studium przypadku, [w:] Oblicza komunikacji 3. Tabloidyzacja języka i kultury, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław 2010.
Kozielski P., Casus krzyża na Krakowskim Przedmieściu — wprawka do analizy dyskursu prasowego „Gazety Polskiej”, [w:] Transformacja polskiego systemu medialnego, red. M. Sokołowski, Toruń 2011.
Kozielski P., O wojnie naszej, którą wiedziemy z Tuskiem, Unią i propornograficzną seksedukacją... czyli spieniony grzbiet drugiej fali wylewającej się z „Gazety Polskiej”, [w:] Maski dziennikarstwa: księga poświęcona prof. dr hab. Wiktorowi Peplińskiemu, red. A. Kalinowski- Żeleźnik, A. Lusińska, J. Maćkiewicz, Pelplin 2012.
Kozielski P., O chorobie Rzeczypospolitej, jaką jest propornograficzna seksedukacja — wprawka do analizy dyskursu prasowego „Gazety Polskiej”, „Ars Educandi” 2014, vol. 11.
Kurtz H., Media Circus — The Trouble with America’s Newspapers, New York 1993.
Lisowska-Magdziarz M., Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Kraków 2009.
Lubaś W., Słownictwo potoczne w mediach, [w:] Transdyscyplinarność badań nad komunikacją medialną. T. 1, red. M. Kita, M. Ślawska, Katowice 2000.
McQuail D., Teoria komunikowania masowego, przeł. M. Bucholc, A. Szulżycka. Warszawa 2007.
Mielczarek T., Tabloidyzacja prasy opinii, „Rocznik Bibliologiczno-Prasoznawczy” 2016, t. 8/19.
Mielczarek T., Tygodniki opinii w zmieniającej się rzeczywistości, Kraków 2018.
Opiłowski R., Bildlinguistische Aspekte in der Medienkommunikation, [w:] Text und Stil, red. A. Maca, Z. Bilut-Homplewicz, M. Smykała, I. Szwed, Frankfurt am Main 2010.
Ożóg K., Człowiek — język — świat według współczesnych polskich tabloidów, [w:] Tabloidy. Język, wartości, obraz świata, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekota, M. Poprawa, Wrocław 2011.
Piontek D., Tabloidyzacja dziennikarstwa, [w:] Polubić dziennikarstwo, red. S. Zakrzewski, Poznań 2009.
Spodenkiewicz P., Brukowiec: warsztat reporterski w praktyce, Łódź 2006.
Wicenty D., Katastrofa smoleńska a przemiany na rynku tygodników konserwatywnych, [w:] Materiały Konferencyjne. II Konferencja Smoleńska, 21–22.10.2013, red. R. Witakowski, Warszawa 2014.
Wojtak M., Głosy z teraźniejszości: o języku współczesnej polskiej prasy, Lublin 2010.
Zielińska K., Wyznaczniki tabloidowości, [w:] tejże, Druga twarz tabloidu? Językowe działania autoprezentacyjne podejmowane przez dzienniki „Fakt” i „Bild-Zeitung” jako przedmiot badań mediolingwistyki porównaw¬czej, Warszawa 2016.
Zielińska K., Personalizacja, [w:] tejże, Druga twarz tabloidu? Językowe działania autoprezentacyjne podejmowane przez dzienniki „Fakt” i „Bild-Zeitung” jako przedmiot badań mediolingwistyki porównawczej, Warszawa 2016.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Rocznik Historii Prasy Polskiej
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
