„Radio na Wsi” (1935-1938) – ilustrowany kwartalnik rolniczo-radiowy Janusza Delinikajtisa

Abstrakt

W Drugiej Rzeczypospolitej obok prasy – najpopularniejszego środka komunikowania – pojawiło się radio. W połowie 1937 r. na ok. 24 000 000 mieszkańców wsi liczba odbiorników radiowych wynosiła tylko ok. 250 000, pomimo obniżenia w 1934 r. dla tzw. drobnych rolników miesięcznych opłat abonamentowych z 3 do 1 zł. Istniała też możliwość zakupu radioodbiornika w systemie ratalnym. Na wsiach radio dostępne było m.in. w świetlicach, domach ludowych lub szkołach. Sporadycznie pojawiało się u prywatnych odbiorców. W swojej ofercie radio miało wiele audycji i pogadanek rolniczych.

W celu popularyzacji radia wśród społeczeństwa rozpoczęto edycję czasopism radiowych. W latach 1923–1939 ukazywało się ok. 50 tytułów z tego segmentu. Akcję popularyzatorską Polskie Radio prowadziło również w środowisku wiejskim. Celowi temu służyło m.in. rozpoczęcie w 1935 r. wydawania ilustrowanego kwartalnika „Radio na Wsi”.

 „Radio na Wsi” należy zaliczyć do czasopism zarówno rolniczych jak i radiowych. Artykuł jest analizą prasoznawczą tego tytułu. Łącznie ukazało się 11 numerów, które poddano analizie z autopsji. Wykorzystano metodę jakościową analizy zawartości prasy oraz metodę historyczno-krytyczną źródeł i opisowo-analityczną literatury przedmiotu.

W artykule skupiono się na genezie tego czasopisma, omówiono jego cechy formalne i wydawnicze, przedstawiono twórców, ale przede wszystkim przeanalizowano zawartość treściową. Przeprowadzone badania wykazały, że cele programowe jakie założyła sobie redakcja rozpoczynając edycję zostały zrealizowane. „Radio na Wsi” docierało przeważnie do zainteresowanych radiem rolników.