Kronika „Nowej Książki” (1934–1939) źródłem informacji kulturalnych. Wybrane zagadnienia

Abstrakt

Na podstawie analizy krytycznej Kroniki „Nowej Książki. 10 zeszytów rocznie poświęconych krytyce literac- kiej i naukowej oraz bibliografii” (1934–1939), czasopisma o charakterze bibliograficznym i recenzyjno‑literackim, zaprezentowano obraz jubileuszy i rocznic odnotowanych na jego łamach, obchodzonych w Polsce i na świecie, a związanych z twórcami kultury, zabytkami piśmienniczymi, instytucjami i organizacjami kultury. Badanie 129 za- pisków kronikarskich pozwoliło odtworzyć kalendarium i przebieg mało dziś już znanych lub zapomnianych uro- czystości, dzięki czemu można uzupełnić interesującą panoramę recepcji i kultu, jakim cieszyli się przedstawiciele kultury, w większości literaci, oraz publikacje, placówki i wydarzenia dwudziestolecia międzywojennego. Tym samym zwrócono uwagę na użyteczność takiego typu narzędzia, jak kronika czasopiśmiennicza podczas analizy przeszłości. Umożliwia ona zrekonstruowanie elementów życia kulturalnego oraz ujawnia te, które były istotne dla współczesnych autorów i redaktorów periodyków.