Nadzór nad mediami sprawowany przez władze PZPR w latach 1970–1975
Słowa kluczowe:
środki masowego przekazu, Jerzy Łukaszewicz, Jan Szydlak, propaganda sukcesu, VI i VII Zjazd PZPR, Sekretariat i Biuro Polityczne KC PZPR, Wydział Propagandy, Prasy i Wydawnictw KC PZPRAbstrakt
Szukanie odpowiedzi na pytanie, jakie partyjne struktury i instytucje oraz stojący na ich czele politycy PZPR mieli decydujący wpływ na działanie prasy, radia i telewizji i tym samym realizowaną z ich udziałem politykę propagandową w I połowie lat 70., stanowi główny temat zaprezentowanych rozważań. Przeprowadzona analiza zachowanych źródeł historycznych pozwoliła stwierdzić, że na co dzień sterowano pracą wymienionych środków masowego przekazu z poziomu wydziałów propagandy KC PZPR. Te z kolei podlegały nadzorowi przez członków Biura Politycznego i Sekretariatu KC PZPR Jana Szydlaka i Jerzego Łukaszewicza.
Bibliografia
Donefner P., Sekretarz propagandy sukcesu. Przyczynek do biografii politycznej, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” 2019, t. 17, s. 297–312.
Donefner P., Włodzimierz Sokorski jako prezes Radiokomitetu w latach 1956–1972. Pozycja polityczna w elicie władzy, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” 2020, t. 18, s. 45–81.
Eisler J., Siedmiu wspaniałych. Poczet pierwszych sekretarzy KC PZPR, Warszawa 2014.
Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, oprac. W. Janowski, A. Kochański, red. K. Persak, Warszawa 2000.
Janowski W., Ostatnia dekada partii władzy na tle rozwoju organizacyjnego centralnego aparatu wykonawczego PZPR, praca doktorska przygotowana pod kierunkiem prof. dr. hab. Marka Jabłonowskiego, Olsztyn 2019 (praca w rękopisie).
Komisja Tadeusza Grabskiego (1981), opracowanie, wybór i przygotowanie do druku M. Jabłonowski, W. Janowski, Warszawa 2013.
Komunikowanie masowe w Polsce. Próba bilansu lat siedemdziesiątych, „Zeszyty Prasoznawcze” 1981, nr 1, s. 5–96.
Leszkowicz T., Gomułkowska struktura władzy w nowej rzeczywistości. Funkcjonowanie Biura prasy KC PZPR w roku 1971 a proces „dostrajania” polityki prasowej, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” 2014, t. 12, s. 219–246.
Ligarski S., Majchrzak G., Janusz Roszkowski: tajemniczy prezes, „Forum Dziennikarzy” 2017, nr 3 (123), s. 72–76.
Mielczarek T., Prasa w enuncjacjach programowych i praktyce politycznej PZPR w latach 1956–1989, „Kieleckie Studia Bibliologiczne” 2001, t. 6, s. 113–142.
Mołdawa T., Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991.
Piasecka-Strzelec R., Polskie agencje prasowe w latach 1944–1972. Upowszechnianie i reglamentacja informacji, działalność propagandowa, Kielce 2012.
Piasecka-Strzelec R., Polskie agencje prasowe w rozwoju historycznym. Kontekst polityczny, ewolucja modelu oraz techniki przekazu informacji, Kraków 2019.
Pokorna-Ignatowicz K., Telewizja w systemie politycznym i medialnym PRL. Między polityką a widzem, Kraków 2003.
PPR, PPS, PZPR. Struktura aparatu centralnego, kierownicy i zastępcy kierowników wydziałów 1944–1980, oprac. W. Ciempiel, J. Jakubowski, J. Szczeblewski, Warszawa 1980.
Przeperski M., Anatomia kreacji. Przypadek „Dzienników politycznych” Mieczysława F. Rakowskiego, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” 2020, t. 18, s. 223–254.
Romek Z., System cenzury PRL, [w:] T. Strzyżewski, Wielka księga cenzury PRL w dokumentach, Warszawa 2015, s. 9–27.
Sowiński P., Kierowanie propagandą sukcesu w mass mediach, „Studia Polityczne” 2009, nr 24, s. 47–69.
Wojsław J., Biuro Prasy KC PZPR (1956–1972), [w:] Media Biznes Kultura. Media w procesie zmian — etyka i komunikacja, t. 1, red. B. Czechowska-Derkacz, D. Chomik, J. Wojsław, Gdańsk 2018, s. 285–312.
Wojsław J., Stefan Olszowski głównym nadzorcą partyjnej propagandy w latach 1980–1982, [w:] Społeczne i historyczne konteksty funkcjonowania mediów, pod red. M. Kaczmarczyka, D. Rotta, M. Boczkowskiej, M. Koszembar-Wiklik, Sosnowiec 2015, s. 89–106.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Rocznik Historii Prasy Polskiej
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
